Project verbrandingsoven aan het NATIN-MBO

Begin dit academiejaar kregen we te horen dat de mogelijkheid bestond onze eindwerkstage in het kader van ontwikkelingssamenwerking te doen. In het begin was ik nog een beetje terughoudend maar al snel werd ik gewonnen voor dit idee.

Het idee om eens iets anders te doen met mijn eindwerk, een eindwerk te maken dat echt iets concreet betekent. Een eindwerk waar meerdere dimensies inzitten.

Het hoofddoel van het project is de tweedehands verbrandingsoven installeren, en uitbreiden met een tweede verbrandingskamer.

Vervolgens metingen laten uitwijzen of moet overgegaan worden tot het plaatsen van een secundaire brander.


donderdag 7 augustus 2008

Beste blogbezoekers,

Het is nu dag3, ik zit achter mijn bureau aan het Natin. Normaal komen ze zo direct internet voor mij voorzien. Dus; even tijd om aan men blog te werken.


Ik zal beginnen met dag1:

De vlucht is zeer goed verlopen. Alles ging vlot, we waren op tijd en zo slecht is dat vliegtuig eten nu ook weer niet. Ik heb mij een onderuit gezet in men stoel om rustig op het gemak films te zien. Na een tijdje ben je de zee wel beu gekeken.

Aangekomen in Paramaribo begon de pret. Een taxi? Welke taxi? Ze komen zich één voor één opdringen om u toch maar naar je adres te kunnen vervoeren.

Een uurtje rijden later, jawel hoor, Paramaribo is niet vlakbij de luchthaven, kom ik aan bij het huisje waar ik ga verblijven.

Een korte rondleiding want het huisje stelt niet zoveel voor. Je kan dat zien op de foto’s; een slaapkamer en een badkamer. Buiten nog een eetruimte en een keuken. Dan vraagt ze natuurlijk van de huur te betalen. Geen probleem denk ik en neem mijn portefeuille, na een paar keer slikken moet ik zeggen dat ik in België vergeten ben van geld af te halen.

Ik kan haar al €40,00 geven en zeg haar dat ik zo spoedig mogelijk geld ga afhalen.

Dan naar de winkel om brood en water te kopen zodat ik iets later rondloop met iets meer dan 30SRD wat overeenkomt met €8,00.

Als laatste voor die dag richt ik mijn kamer een beetje in en pak mijn koffer uit.

Beetje moe kruip ik dan in mijn bed omdat Guido Wikkeling mij de volgende dag om 8u komt ophalen.

Dag2, 7u s morgens. Men wekker gaat af en ik strompel uit men bed. Zelfs nu is het al veel te warm.

Ik neem een koude douche, niet dat ik veel keuze heb, er is enkel koud water, smeer mij in met zonnecrème en een tijdje later met die antimuggen spray. Na mijn ontbijt en men rugzakje te hebben gemaakt is het ongeveer 8u en wacht ik rustig op Guido.

Ik wacht en wacht. Tot ik het beu ben, dan begin ik wat op de pc te rommelen, loop wat rond of ga eens op straat kijken. Maar geen guido te bekennen.

Daar sta ik dan, ergens gedropt waar ik niets of niemand ken en ik de mensen niet eens kan bereiken.

Tegen kwart na 9 komt hij erdoor. Na een stomme indruk te hebben gemaakt door langs de verkeerde kant in de auto te stappen, (hier rijden ze links, en staat het stuur rechts) zit ik daar weg te smelten en zie hoe laat het is. blijkt dat ik met mijn klok aan te passen ze een uur verkeerd heb gezet. Het is nu kwart na8!

We rijden naar de school en dan de normale dingen. Kennismaking met de docenten waarmee ik de komenden weken in contact zou komen, wat op en af lopen door de school. Niet dat ik één naam heb onthouden van wie ik allemaal gezien heb, laat staan dat ik maar de helft kon verstaan.

Een tijdje later gaan we naar de bank om geld te halen zodat ik Mevr. Bruyninckx kan betalen.

Kort na de middag zet Guido mij thuis af, ondertussen heb ik ook een telefoonkaart gekocht.

Thuis steek ik mijn hoofd onder de koude douche en zet de airco op. Het is nu 32°C in men kamer.

Ik besluit men zonnebril op te zetten en eens wat te gaan wandelen en verder inkopen te doen.

’s Avonds komt Bruyninckx nog langs om te betalingen in orde te brengen en een babeltje te slaan. Ze vertelt me dat ik mijn was kan laten doen door een dienstmeisje van haar en ik kan zelfs de ruimtes laten kuisen. Mooi meegenomen denk ik dan bij mezelf.

En ze heeft contact opgenomen met een Mevr. De Weert, iemand die vraagt of ik niet eens langskomen zodat ze mij kan vertellen over het reilen en zijlen in Suriname.

Donderdagavond ga ik op bezoek.

’s Avonds ben ik gaan eten en heb nog eens een fris pintje kunnen drinken.

Nu dag3:

Het is ondertussen kwart voor 11 en die mens voor dat internet is nog steeds niet gekomen. Guido heeft gebeld en om 12u zou hij dat in orde komen brengen.

Deze morgen is Werner Van Geel langs geweest. Met hem heb ik dit project wat overlopen en bezien wat de doelstellingen zijn.

Ik kan al zeker zeggen dat ik mijn tijd ga nodig hebben.

Het gaat om een oude ziekenhuis afvalverbrander die naar hier is overgekomen.

Hopelijk vind ik daar wat informatie over. Foto’s vind je in het fotoalbum.

Straks hoop ik internet te hebben en erna ga ik met guido naar de stad om een fiets voor mij te zoeken. Dan ga ik mij wat mobieler voelen en kan ik eens gaan rondzien wat er allemaal in de buurt is.

Vervolg komt nog wel.

Alvast tot de volgende, zonnige groetjes

Geen opmerkingen: